| 2 | ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β | ||
| 1 | Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, | A Good Soldier of Jesus Christ 2Tm.2.1-13 | |
| 2 | καὶ ἂ ἠκουσας παρ' ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρΤύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἱτινες ἱκανοὶ ἐσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. | ||
| 3 | συγκακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ Ἰησοῦ. | ||
| 4 | οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ· | ||
| 5 | ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ Στεφανοῦται ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. | ||
| 6 | τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. | ||
| 7 | νόει ὃ λέγω· δώσει γάρ σοι ὁ κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσιν. | ||
| 8 | Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυίδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου· | ||
| 9 | ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος, ἀλλὰ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ οὐ δέδεται. | ||
| 10 | διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσιν τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου. | ||
| 11 | πιστὸς ὁ λόγος· καὶ συζήσομεν· | ||
| 12 | εἰ ὑπομένομεν, καὶ συμβασιλεύσομεν· εἰ ἀρνησόμεθα, κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς· | ||
| 13 | εἰ ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστὸς μένει, ἀρνήσασθαι γὰρ ἑαυτὸν οὐ δύναται. | ||
| 14 | Ταῦτα ὑπομίμνῃσκε, διαμαρτυρόμενος ἐνώπιον τοῦ θεοῦ μὴ λογομαχεῖν, ἐπ' οὐδὲν χρήσιμον, ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων. | An Approved Workman 2Tm.2.14-26 | |
| 15 | σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. | ||
| 16 | τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο· ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας, | ||
| 17 | καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἑξει· ὧν ἐστιν Ὑμέναιος καὶ Φίλητος, | ||
| 18 | οἱτινες περὶ τὴν ἀλήθειαν ἠστόχησαν, λέγοντες ἀνάστασιν ἠδη γεγονέναι, καὶ ἀνατρέπουσιν τήν τινων πίστιν. | ||
| 19 | ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦ θεοῦ ἑστηκεν, ἐχων τὴν σφραγῖδα ταύτην· Ἔγνω κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ, καί, Ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὀνομα κυρίου. | - The Lord knows those who are his 2Tm.2.19 - Nu.16.5 | |
| 20 | Ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ οὐκ ἐστιν μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἂ μὲν εἰς τιμὴν ἂ δὲ εἰς ἀτιμίαν· | ||
| 21 | ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἐσται σκεῦος εἰς τιμήν, ἡγιασμένον, εὐχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἐργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον. | ||
| 22 | τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίστιν, ἀγάπην, εἰρήνην μετὰ τῶν ἐπικαλουμένων τὸν κύριον ἐκ καθαρᾶς καρδίας. | ||
| 23 | τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι γεννῶσιν μάχας· | ||
| 24 | δοῦλον δὲ κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλὰ ἠπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον, | ||
| 25 | ἐν πραΰτητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δώῃ αὐτοῖς ὁ θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας, | ||
| 26 | καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος, ἐζωγρημένοι ὑπ' αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα. | ||
| << | ΤΙΜβ:2 | >> | |||
|---|---|---|---|