|
| 60 |
ISAIAS PROPHETA |
Isaiah - Wycliffe Bible(14c) |
Isaias - Douay Rheims(17c) |
Reference |
|
| 1 |
Surge, illuminare, Jerusalem, quia venit lumen tuum,
et gloria Domini super te orta est.
|
|
|
The future glory of Jerusalem. Is.60.1-22 |
| 2 |
Quia ecce tenebræ operient terram,
et caligo populos;
super te autem orietur Dominus,
et gloria ejus in te videbitur.
|
|
|
|
| 3 |
Et ambulabunt gentes in lumine tuo,
et reges in splendore ortus tui.
|
|
|
|
| 4 |
Leva in circuitu oculos tuos, et vide:
omnes isti congregati sunt, venerunt tibi;
filii tui de longe venient
et filiæ tuæ de latere surgent.
|
|
|
|
| 5 |
Tunc videbis, et afflues;
mirabitur et dilatabitur cor tuum:
quando conversa fuerit ad te multitudo maris;
fortitudo gentium venerit tibi.
|
|
|
|
| 6 |
Inundatio camelorum operiet te,
dromedarii Madian et Epha;
omnes de Saba venient,
aurum et thus deferentes,
et laudem Domino annuntiantes.
|
|
|
|
| 7 |
Omne pecus Cedar congregabitur tibi;
arietes Nabaioth ministrabunt tibi:
offerentur super placabili altari meo,
et domum majestatis meæ glorificabo.
|
|
|
|
| 8 |
Qui sunt isti qui ut nubes volant,
et quasi columbæ ad fenestras suas?
|
|
|
|
| 9 |
Me enim insulæ exspectant,
et naves maris in principio,
ut adducam filios tuos de longe;
argentum eorum, et aurum eorum cum eis,
nomini Domini Dei tui,
et Sancto Israël |
|
|
|
| 10 |
Et ædificabunt filii peregrinorum muros tuos,
et reges eorum ministrabunt tibi;
in indignatione enim mea percussi te,
et in reconciliatione mea misertus sum tui.
|
|
|
|
| 11 |
Et aperientur portæ tuæ jugiter;
die ac nocte non claudentur,
ut afferatur ad te fortitudo gentium,
et reges earum adducantur.
|
|
|
|
| 12 |
Gens enim et regnum quod non servierit tibi peribit,
et gentes solitudine vastabuntur.
|
|
|
|
| 13 |
Gloria Libani ad te veniet,
abies, et buxus, et pinus simul
ad ornandum locum sanctificationis meæ;
et locum pedum meorum glorificabo.
|
|
|
|
| 14 |
Et venient ad te curvi filii eorum qui humiliaverunt te,
et adorabunt vestigia pedum tuorum omnes qui detrahebant tibi:
et vocabunt te civitatem Domini,
Sion Sancti Isra |
|
|
|
| 15 |
Pro eo quod fuisti derelicta
et odio habita,
et non erat qui per te transiret:
ponam te in superbiam sæculorum,
gaudium in generationem et generationem:
|
|
|
|
| 16 |
et suges lac gentium,
et mamilla regum lactaberis;
et scies quia ego Dominus salvans te,
et redemptor tuus, Fortis Jacob.
|
|
|
|
| 17 |
Pro ære afferam aurum,
et pro ferro afferam argentum,
et pro lignis æs,
et pro lapidibus ferrum:
et ponam visitationem tuam pacem,
et præpositos tuos justitiam.
|
|
|
|
| 18 |
Non audietur ultra iniquitas in terra tua;
vastitas et contritio in terminis tuis:
et occupabit salus muros tuos,
et portas tuas laudatio.
|
|
|
|
| 19 |
Non erit tibi amplius sol ad lucendum per diem,
nec splendor lunæ illuminabit te:
sed erit tibi Dominus in lucem sempiternam,
et Deus tuus in gloriam tuam.
|
|
|
|
| 20 |
Non occidet ultra sol tuus,
et luna tua non minuetur,
quia erit tibi Dominus in lucem sempiternam,
et complebuntur dies luctus tui.
|
|
|
|
| 21 |
Populus autem tuus omnes justi;
in perpetuum hæreditabunt terram:
germen plantationis meæ,
opus manus meæ ad glorificandum.
|
|
|
|
| 22 |
Minimus erit in mille,
et parvulus in gentem fortissimam.
Ego Dominus in tempore ejus
subito faciam istud. |
|
|
|